Η Αγιορειτική Εστία θα παρουσιάσει το καλοκαίρι την έκθεση «Τάματα: Σῶμα πάσχον, ψυχή ἀλγοῦσα, από την συλλογή της Λόλας Νταϊφά», που περιλαμβάνει περίπου 600 τάματα όλων των τεχνοτροπιών της νεοελληνικής αργυροχοΐας, κατασκευασμένα από χρυσό, ασήμι, μπρούντζο, ορείχαλκο και ψευδάργυρο. Τα τάματα αποτελούν αφιερώματα σε εκκλησίες και μοναστήρια των ορθοδόξων, αλλά και των καθολικών χριστιανών του ελλαδικού χώρου και αφορούν όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής και ιδιαίτερα των προβλημάτων υγείας. Χρονολογούνται την περίοδο από τις αρχές του 19^ου έως και τα μέσα του 20^ου αι.
 
Η μουσειολογική και μουσειογραφική μελέτη έχει πραγματοποιηθεί από τον κ. Παναγιώτη Καμπάνη, Δρ. Αρχαιολόγο-Ιστορικό  του Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, που υπογράφει και το παρακάτω κείμενο:
 

Πόσοι από εμάς δεν βρεθήκαμε «ἐπὶ κλίνης ὀδύνης» και πόσοι δεν σταθήκαμε έστω και μια στιγμή στη ζωή μας μπροστά στην εικόνα του Χριστού, της Παναγίας ή κάποιων αγίων, ανάβοντας ένα κεράκι και παρακαλώντας με δάκρυα στα μάτια, να μας ανακουφίσει από ψυχικό και σωματικό πόνο ή να μας γιατρέψει από μια σοβαρή ασθένεια; Τα τάματα μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια «ευτελή» όψη της θρησκείας, ωστόσο, κάθε ένα από αυτά, μεγάλο ή μικρό, μαρτυρεί μια προσωπική ιστορία, μια ιστορία αγωνίας, ελπίδας, ικεσίας και εκπλήρωσης, μια εκδήλωση προσωπικής λατρείας. Τα αναθηματικά αντικείμενα, διαχρονικά, αποτελούν τεκμήρια προσωπικής πίστης σε ένα συγκεκριμένο θεό, ο οποίος σε ανταπόδοση προσφέρει κάποια μορφή σωτηρίας. Οι πράξεις αυτές λατρείας παραμένουν στην κατηγορία των «χρήσιμων συμπληρωμάτων» και δεν αποτελούν «υποκατάστατα», τα οποία υπονοούν συνειδητή απόρριψη κάθε προηγούμενου.   Αφιερωμένη σε όλους εμάς που πιστεύουμε και εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στην προστασία ή βοήθεια των αγίων, έστω και στις δύσκολες στιγμές.